I Kurs Biologii Tropikalnej - Uganda 2019
Jak to się zaczęło ?
We wrześniu 2018 r. podczas mojej rozmowy z Dziekanem Wydziału Biologii prof. dr hab. Przemysławem Wojtaszkiem - o czymś zupełnie nie związanym z tropikami - padło z jego strony hasło brzmiące mniej więcej tak: skoro Ty i tyle osób z naszego Wydziału prowadzicie badania w tropikach... to dlaczego nie zorganizować tam kursu dla studentów ? To zdanie padło, ponieważ wcześniej Gosia Arlet i Iza Makałowska (Instytut Antropologii UAM) zdawały Dziekanowi relację ze swojego wyjazdu do Ugandy i Rwandy. No i stało się, Gosia Arlet - jako osoba nowozatrudniona na naszym Wydziale i w piękny sposób (co szczególnie podkreślam) nie mająca pojęcia o tym co jest możliwe a co nie, w połączeniu z moją 'wiedzą lokalną' stworzyła mieszankę wybuchową. Udało się opracować plan zajęć i zdobyć na ten plan fundusze. Pierwszego wsparcie przyszło ze strony... jak się można domyślić - Dziekana Wydziału Biologii, prof. dr hab. Przemysława Wojtaszka, potem dołączyli Prorektor UAM prof. dr hab. Bogumiła Kaniewska oraz Rektor UAM prof. UAM dr hab. Andrzej Lesicki. Trzeba podkreślić, że bez ich wsparcia organizacja Kursu nie byłaby możliwa, za co zarówno my prowadzący, jak i studenci jesteśmy ogromnie wdzięczni. Zgodnie z obietnicą po zakończeniu kursu staramy się o nim opowiadać gdzie się da, a więc prasa, radio... no i sprawozdanie na tej stronie, które ma swoje konkretne cele.
Po pierwsze chcielibyśmy pochwalić się tym co udało nam się zrobić, tym czego nauczyli się studenci i jakie są ich wrażenia. Efekt takiego kursu działa trochę jak kula śnieżna, uczestnik opowie o tym swoim kolegom, rodzinie, Ci dalszym osobom. Te tzw. wrażenia mają niezwykłe znaczenie, bo zmieniają życie. Ja sam miałem - odkąd pamiętam pragnienie zbadania "dzikich krajów", które się po prostu ziściło. Po drugie, ma to być czysto informacyjna strona dla studentów zainteresowanych wzięciem udziału w Kursie w kolejnym roku czy latach. Mamy już bowiem wstępną deklarację, że Kurs odbędzie się również w 2020 r. Także jesienią zacznie się pewnie kwalifikacja do Kursu 2.0 a zdajemy sobie sprawę, że tym razem będziemy mieli jeszcze więcej chętnych, więc wybór będzie trudny.
Nasz raport będzie się składać z krótkiego opisu tego jak wyglądał nasz cały pobyt w Ugandzie, nie tylko od strony naukowej, ale też takiego codziennego bytowania. Następnie będzie można zajrzeć na podstrony z opisem poszczególnych zajęć prowadzonych przez naszych specjalistów. Wreszcie zamieszczamy też wrażenia samych studentów oraz stertę zdjęć i filmów.
Z jednej strony zachęcamy więc do udziału w Kursie wszystkich studentów ale z drugiej strony będziemy też zniechęcać wszystkich, którzy nie są w stanie zaakceptować pewnych zasad czy warunków z jakimi mogą się spotkać.
Kto wziął udział w Kursie i dlaczego ?
Na początkowym etapie organizowania Kursu rozpatrywaliśmy tak naprawdę na trzy możliwe lokalizacje, które były związane doświadczeniem osób prowadzących w Afryce badania i możliwościami bytowo-finansowymi. Kamerun, odpadł w pierwszej kolejności ponieważ trwa tam coś w rodzaju ograniczonej wojny domowej. Pewnie niewielu studentów miałoby ochotę zostać aresztowanym zaraz po przyjeździe do Afryki. Mozambik i Gorongoza National Park niestety okazały się za drogie i za niebezpieczne, choć niebezpieczne w innym sensie niż Kamerun. Po prostu nie dałoby się tam poprowadzić zajęć w takim zakresie jakbyśmy chcieli bez dużego ryzyka zostania zjedzonym lub zadeptanym (lwy i słonie dostępne w najbardziej wygodnej bazie do przeprowadzenia zajęć). Natomiast, jest to potencjalnie park narodowy, o którym można myśleć na przyszłość, choć na pewno będzie tam mniej wygodnie i bardziej survivalowo. Postawiliśmy więc na Ugandę i Kibale National Park, gdzie Gosia Arlet prowadziła swoje badania na naczelnych a jej mąż, Freerk Molleman, przez wiele lat badał biologię i ekologię motyli. Na tym etapie stało się więc jasne, że z prowadzących jedzie na pewno Gosia, Freerk,... ja (Tomek Osiejuk) - który mimo że w Ugandzie jeszcze nie był, to miałe duże doświadczenie zdobyte w innych krajach Afryki (Kamerun, Mozambik, RPA, Lesotho, Swaziland). Potem zdecydowaliśmy , że jeśli chcemy zrobić porządne zajęcia "z ptaków" a jednocześnie zdobyć nagranie gatunków do aktualnie realizowanych projektów, to musimy mieć dwóch ornitologów (stąd wśród prowadzących Paweł Szymański - ale tu część finansów na wyjazd stricte naukowych poszła już z innego projektu). Po drugie, "rozpisaliśmy" krótki konkurs na czwarty rodzaj zajęć ze studentami (a więc po naczelnych, owadach i ptakach). Wybraliśmy zgłoszenie Łukasza Kaczmarka, który zaproponował coś zupełnie odmiennego metodologicznie od pozostałych a jednocześnie możliwego do wykonania. Oczywiście nie bez znaczenia był fakt doświadczenia Łukasza z tropików (choć nie afrykańskich). W tym czasie zaczęliśmy też poprzez ogłoszenia na Wydziale oraz spotkania bezpośrednie szukać studentów, którzy chcieliby wziąć udział w Kursie. Zgłosiło się ponad dwa razy więcej chętnych niż miejsc, więc musieliśmy dokonać potem wyboru w drodze analizy ich zgłoszeń i rozmów z wybranymi osobami. Nie było to łatwe ale jakoś udało nam się wybrać te 12 osób, które - z czego jesteśmy bardzo szczęśliwi - sprawdziły się ... jak to mówią w praniu (w tym przypadku… w terenie). Mamy naprawdę dobre przeświadczenie, że uzyskane doświadczenia pomogą im w dalszej karierze. Chyba też dobrze wybieraliśmy, bo spośród 12 studentów dwóch właśnie uzyskało Diamentowe Granty. Ważne, żeby podkreślić że nie było jakiegokolwiek etapu oceniającego dotychczasowe osiągnięcia studentów przez pryzmat ocen jakie mają w indeksach. Natomiast. bardzo szczegółowo rozważaliśmy ich dotychczasowe doświadczenia w kontekście tego co już zrobili i co mogą zrobić, żeby ten potencjalny wyjazd do Ugandy "skonsumować" przydatny dla nich i dla Wydziału.
W Kursie wzięła więc udział 12-ka wyłonionych w konkursie studentów Wydziału Biologii (Tomasz Bartylak, Jakub Buda, Marianna Fenrych, Julia Gostyńska, Matylda Gruszczyńska, Julia Krzemień, Judyta Kopczyńska, Kinga Kułaga, Klaudia Kuzdrowska, Małgorzata Niśkiewicz, Mateusz Patuła, Emilia Sokołowska) oraz pięciu nauczycieli akademickich mających doświadczenie w pracy w tropikach (Małgorzata Arlet, Freerk Molleman, Łukasz Kaczmarek, Paweł Szymański i Tomasz Osiejuk).
Na kolejnych stronach wkrótce zamieścimy krótki opis przebiegu Kursu oraz sprawozdania z poszczególnych zajęć, jak również wrażenia samych studentów.
Najważniejsza wiadomość jest taka, iż mamy już wstępną zgodę na zorganizowanie Kursu w kolejnym roku i mamy nadzieję, że stanie się on po prostu cyklicznym wydarzeniem, które z jednej strony będzie dawać niesamowitego biologicznego 'kopa' wszystkim studentom zainteresowanym biologią tropików ale też będzie pokazywał pewną ścieżkę jaką można przejść na naszym Wydziale, aby zdobyć umiejętności dające naprawdę duże szanse na dalszą prace naukową ukierunkowaną na rejony tropikalne.
(14.07.2019)
Jak to się zaczęło ?
We wrześniu 2018 r. podczas mojej rozmowy z Dziekanem Wydziału Biologii prof. dr hab. Przemysławem Wojtaszkiem - o czymś zupełnie nie związanym z tropikami - padło z jego strony hasło brzmiące mniej więcej tak: skoro Ty i tyle osób z naszego Wydziału prowadzicie badania w tropikach... to dlaczego nie zorganizować tam kursu dla studentów ? To zdanie padło, ponieważ wcześniej Gosia Arlet i Iza Makałowska (Instytut Antropologii UAM) zdawały Dziekanowi relację ze swojego wyjazdu do Ugandy i Rwandy. No i stało się, Gosia Arlet - jako osoba nowozatrudniona na naszym Wydziale i w piękny sposób (co szczególnie podkreślam) nie mająca pojęcia o tym co jest możliwe a co nie, w połączeniu z moją 'wiedzą lokalną' stworzyła mieszankę wybuchową. Udało się opracować plan zajęć i zdobyć na ten plan fundusze. Pierwszego wsparcie przyszło ze strony... jak się można domyślić - Dziekana Wydziału Biologii, prof. dr hab. Przemysława Wojtaszka, potem dołączyli Prorektor UAM prof. dr hab. Bogumiła Kaniewska oraz Rektor UAM prof. UAM dr hab. Andrzej Lesicki. Trzeba podkreślić, że bez ich wsparcia organizacja Kursu nie byłaby możliwa, za co zarówno my prowadzący, jak i studenci jesteśmy ogromnie wdzięczni. Zgodnie z obietnicą po zakończeniu kursu staramy się o nim opowiadać gdzie się da, a więc prasa, radio... no i sprawozdanie na tej stronie, które ma swoje konkretne cele.
Po pierwsze chcielibyśmy pochwalić się tym co udało nam się zrobić, tym czego nauczyli się studenci i jakie są ich wrażenia. Efekt takiego kursu działa trochę jak kula śnieżna, uczestnik opowie o tym swoim kolegom, rodzinie, Ci dalszym osobom. Te tzw. wrażenia mają niezwykłe znaczenie, bo zmieniają życie. Ja sam miałem - odkąd pamiętam pragnienie zbadania "dzikich krajów", które się po prostu ziściło. Po drugie, ma to być czysto informacyjna strona dla studentów zainteresowanych wzięciem udziału w Kursie w kolejnym roku czy latach. Mamy już bowiem wstępną deklarację, że Kurs odbędzie się również w 2020 r. Także jesienią zacznie się pewnie kwalifikacja do Kursu 2.0 a zdajemy sobie sprawę, że tym razem będziemy mieli jeszcze więcej chętnych, więc wybór będzie trudny.
Nasz raport będzie się składać z krótkiego opisu tego jak wyglądał nasz cały pobyt w Ugandzie, nie tylko od strony naukowej, ale też takiego codziennego bytowania. Następnie będzie można zajrzeć na podstrony z opisem poszczególnych zajęć prowadzonych przez naszych specjalistów. Wreszcie zamieszczamy też wrażenia samych studentów oraz stertę zdjęć i filmów.
Z jednej strony zachęcamy więc do udziału w Kursie wszystkich studentów ale z drugiej strony będziemy też zniechęcać wszystkich, którzy nie są w stanie zaakceptować pewnych zasad czy warunków z jakimi mogą się spotkać.
Kto wziął udział w Kursie i dlaczego ?
Na początkowym etapie organizowania Kursu rozpatrywaliśmy tak naprawdę na trzy możliwe lokalizacje, które były związane doświadczeniem osób prowadzących w Afryce badania i możliwościami bytowo-finansowymi. Kamerun, odpadł w pierwszej kolejności ponieważ trwa tam coś w rodzaju ograniczonej wojny domowej. Pewnie niewielu studentów miałoby ochotę zostać aresztowanym zaraz po przyjeździe do Afryki. Mozambik i Gorongoza National Park niestety okazały się za drogie i za niebezpieczne, choć niebezpieczne w innym sensie niż Kamerun. Po prostu nie dałoby się tam poprowadzić zajęć w takim zakresie jakbyśmy chcieli bez dużego ryzyka zostania zjedzonym lub zadeptanym (lwy i słonie dostępne w najbardziej wygodnej bazie do przeprowadzenia zajęć). Natomiast, jest to potencjalnie park narodowy, o którym można myśleć na przyszłość, choć na pewno będzie tam mniej wygodnie i bardziej survivalowo. Postawiliśmy więc na Ugandę i Kibale National Park, gdzie Gosia Arlet prowadziła swoje badania na naczelnych a jej mąż, Freerk Molleman, przez wiele lat badał biologię i ekologię motyli. Na tym etapie stało się więc jasne, że z prowadzących jedzie na pewno Gosia, Freerk,... ja (Tomek Osiejuk) - który mimo że w Ugandzie jeszcze nie był, to miałe duże doświadczenie zdobyte w innych krajach Afryki (Kamerun, Mozambik, RPA, Lesotho, Swaziland). Potem zdecydowaliśmy , że jeśli chcemy zrobić porządne zajęcia "z ptaków" a jednocześnie zdobyć nagranie gatunków do aktualnie realizowanych projektów, to musimy mieć dwóch ornitologów (stąd wśród prowadzących Paweł Szymański - ale tu część finansów na wyjazd stricte naukowych poszła już z innego projektu). Po drugie, "rozpisaliśmy" krótki konkurs na czwarty rodzaj zajęć ze studentami (a więc po naczelnych, owadach i ptakach). Wybraliśmy zgłoszenie Łukasza Kaczmarka, który zaproponował coś zupełnie odmiennego metodologicznie od pozostałych a jednocześnie możliwego do wykonania. Oczywiście nie bez znaczenia był fakt doświadczenia Łukasza z tropików (choć nie afrykańskich). W tym czasie zaczęliśmy też poprzez ogłoszenia na Wydziale oraz spotkania bezpośrednie szukać studentów, którzy chcieliby wziąć udział w Kursie. Zgłosiło się ponad dwa razy więcej chętnych niż miejsc, więc musieliśmy dokonać potem wyboru w drodze analizy ich zgłoszeń i rozmów z wybranymi osobami. Nie było to łatwe ale jakoś udało nam się wybrać te 12 osób, które - z czego jesteśmy bardzo szczęśliwi - sprawdziły się ... jak to mówią w praniu (w tym przypadku… w terenie). Mamy naprawdę dobre przeświadczenie, że uzyskane doświadczenia pomogą im w dalszej karierze. Chyba też dobrze wybieraliśmy, bo spośród 12 studentów dwóch właśnie uzyskało Diamentowe Granty. Ważne, żeby podkreślić że nie było jakiegokolwiek etapu oceniającego dotychczasowe osiągnięcia studentów przez pryzmat ocen jakie mają w indeksach. Natomiast. bardzo szczegółowo rozważaliśmy ich dotychczasowe doświadczenia w kontekście tego co już zrobili i co mogą zrobić, żeby ten potencjalny wyjazd do Ugandy "skonsumować" przydatny dla nich i dla Wydziału.
W Kursie wzięła więc udział 12-ka wyłonionych w konkursie studentów Wydziału Biologii (Tomasz Bartylak, Jakub Buda, Marianna Fenrych, Julia Gostyńska, Matylda Gruszczyńska, Julia Krzemień, Judyta Kopczyńska, Kinga Kułaga, Klaudia Kuzdrowska, Małgorzata Niśkiewicz, Mateusz Patuła, Emilia Sokołowska) oraz pięciu nauczycieli akademickich mających doświadczenie w pracy w tropikach (Małgorzata Arlet, Freerk Molleman, Łukasz Kaczmarek, Paweł Szymański i Tomasz Osiejuk).
Na kolejnych stronach wkrótce zamieścimy krótki opis przebiegu Kursu oraz sprawozdania z poszczególnych zajęć, jak również wrażenia samych studentów.
Najważniejsza wiadomość jest taka, iż mamy już wstępną zgodę na zorganizowanie Kursu w kolejnym roku i mamy nadzieję, że stanie się on po prostu cyklicznym wydarzeniem, które z jednej strony będzie dawać niesamowitego biologicznego 'kopa' wszystkim studentom zainteresowanym biologią tropików ale też będzie pokazywał pewną ścieżkę jaką można przejść na naszym Wydziale, aby zdobyć umiejętności dające naprawdę duże szanse na dalszą prace naukową ukierunkowaną na rejony tropikalne.
(14.07.2019)
